فى رحلة طويله مكتوبه
بضحكة فرح ودمعة حزن
محسوبه
نعيش نحلم ولا حتى الفرح يكمل
نعيش دوامه فى دوربنا
الآلم يكتر
اعز الناس وبتسافر وبنودّع
واه م الفرقه
وبنعشها هنا ف غربه
فى دنية ليل
سواد مرسوم على الذكرى
صراخ وجراح مصحبانا
فى دي الرحله
يغيب الفرح وتهاجر
بقايه بسمه م الضحكه
وتسكنا اهات صرخه
على حالنا ومين احنا
وايه هنكون بقايه ناس
فى ليل مسكون
وبنبكي على حالنا
ومين احنا ومين هنكون
جراح يألم وبحر م الدموع
نازل على الفرقه
يغيبو عنا اغلى الناس
وبنودعها بدموعنا
ومكتوبه الحياة رحله
ومحسوبه
فى دوامة سنين نبكي
ساعات نفرح
نهار بيموت وليل يطلع
على حمولنا يذيد الحمل
من تانى
جبال الصبر وايه بعده
وايه تانى
قلوبنا فينا بتعانى
ولسه الدمعه سكنانا
وويانا جراح فينا
وحتى الجرح مابيصبر
يعدي العمر ويّعدى بأمل معيوب
سنين وسنين ووخدانا
الحياة فيها
ولا بيها عرفنا شروق
ومين احنا مابين الكلمه والتانية
(بني ادام) ماتصحى وفوق
اكيد فى نهاية الرحله
تكون ميت ومتناسه جسد خلصان
ووكله الدود
ومين احنا ومين هنكون
اكيد ف نهاية الرحله
اكيد هنعود
تراب فى تراب ونتندم على حالنا
واعمارنا فى لوح مكتوب
وبنودّع وهنودّع ولا بأيدنا كتبناها
ولا بأيدنا رسمنها
سطور قصه ومنسيه
كتاب مطوي على صفحة حياة
كانت على احلامنا بتعاند
على افرحنا مطوية
